Siłka

Trzeba być twardym nie miętkim, ta złota myśl przyświecała zawsze męskiej części naszej klasy, przy wyborze siłowni jako miejsca zajęć WF. Przynajmniej oficjalnie. Faktycznie zaś był to sposób ba miłe i niestresujące spędzenie czasu. Na siłowni rządził Byku – wiadomo, a wtórował mu Pol. Jeden robił rzeźbę, drugi masę. Oni to zajmowali eksponowane miejsca, pozostając na widoku kontrolującego nasze wysiłki, wuefmana. Pocili się, dla dobra ogółu. Reszta tym czasem mogła w spokoju oddać się konwersacji, samokształceniu, oraz rozszyfrowywaniu zapisków w cudzym zeszycie . Przychodził jednak czas wystawiania ocen z rzeczonego WF. Robiło się to tak. Potrzeba było dwóch asystentów, gońca i aspiranta do piąteczki. Asystenci podnosili wspólnymi siłami niebotyczny ciężar, aspirant podkładał się pod urządzenie, blokował na sztywnych członkach niebotyczny ciężar, wtedy goniec przywoływał wuefmana, a ten zachwycony postępami aspiranta, stawiał upragnioną piąteczkę. Proste. Do czasu jednak, cp było powodem wpadki? Czy źle dobrany zespół, czy przerost ambicji aspiranta (on to dyktował wrzucaną wagę). Nie ważne, skończyło się. Pogrzewacz, ówczesny pan od WF, nie zdążył na czas, i cały z mozołem utrzymywany ciężar wymknął się spod kontroli z głuchym łoskotem zwalił się w dół. Pan Pogrzewacz wpadł w szał, uświadamiając nam że pod cienką warstwą podłogi, znajduje się kanalizacja i czy my chcemy żeby wszystko to tu wytrysnęło i zalało szkołę i że jesteśmy tak denni, że nawet nie umiemy słowa po niemiecku (!). Zszokowani atakiem siedzieliśmy cicho. Odbyło się jednak śledztwo, ktoś sypnął i sposób na piąteczkę z wuefu przeszedł do historii.

Olek matura’93